Γερμανία: Διελκυστίνδα νομικών εμπειρογνωμόνων για τις ελάχιστες τιμές για τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα
Σε πολλά μέρη, ο κλάδος των ταξί θα πρέπει πιθανότατα να περιμένει πολύ καιρό για τον καθορισμό ελάχιστων τιμών για τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα. Προς το παρόν, μαίνεται μια μάχη μεταξύ νομικών εμπειρογνωμόνων των δύο πλευρών, η οποία προκαλεί αναστάτωση στα τοπικά πολιτικά όργανα και τις διοικήσεις.
Η βιομηχανία ενοικίασης αυτοκινήτων μείωσε τα τιμολόγιά της τον Δεκέμβριο του 2022 με πραγματογνωμοσύνη της δικηγορικής εταιρείας Freshfield Bruckhaus Deringer. Από τη σκοπιά των συντακτών της, το κύριο επιχείρημα κατά των ελάχιστων τελών μεταφοράς είναι ότι το εν λόγω μέτρο επεμβαίνει βαθιά στη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία επιλογής επαγγέλματος, ιδίως αν οι ελάχιστες αυτές τιμές είναι πάνω από το κόμιστρο του ταξί. Ο νόμος περί επιβατικών μεταφορών επιτρέπει ρυθμίσεις ελάχιστων τιμών μόνο για την προστασία των «συμφερόντων των δημόσιων μεταφορών», αλλά όχι για την προστασία του κλάδου των ταξί, σύμφωνα με τους συντάκτες. Η μείωση των τιμών των ανταγωνιστών με σκοπό την αύξηση των δικών του πωλήσεων είναι, καταρχήν, θεμιτή.
Τα ελάχιστα τιμολόγια είναι νομικά δικαιολογημένα μόνο εάν αποσκοπούν στην αποτροπή μακροπρόθεσμων ανταγωνιστικών τιμών για την εκτόπιση άλλων φορέων στην αγορά. Ωστόσο, προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των δημόσιων μεταφορών, σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, είναι απαραίτητο να αντιδράσουμε πρώτα με την ευελιξία των τιμολογίων ταξί που προβλέπεται επίσης στον νόμος περί επιβατικών μεταφορών (άρθρο 51 παράγραφος 1 πρόταση 4).
Μια συμμαχία πολλών κέντρων ταξί αντέτεινε με γνωμοδότηση εμπειρογνώμονα της δικηγορικής εταιρείας Kleiner. Το κύριο επιχείρημα των συγγραφέων είναι ότι το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο έχει χαρακτηρίσει στο παρελθόν το ταξί ως «εξαιρετικά σημαντικό κοινό αγαθό» – σε αντίθεση με το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο. Η επιλογή ελάχιστης τιμής στο άρθρο 51α του νόμου έχει επομένως την πρόθεση να προστατεύσει τον κλάδο των ταξί. Σε μεγάλες πόλεις με 100.000 κατοίκους και άνω, ο νομοθέτης θεωρεί βλάβη του συμφέροντος των δημόσιων συγκοινωνιών ένα μερίδιο του ενοικιαζόμενου αυτοκινήτου σε ποσοστό 25% του όγκου των μετακινήσεων σε περιστασιακή κυκλοφορία. Εκεί, η διοίκηση είναι υποχρεωμένη να δράσει. Σε αντίθεση με την Freshfields, η Kleiner δεν βλέπει στο κείμενο του νόμου καμία απαίτηση να γίνει πρώτα πιο ευέλικτο το τιμολόγιο των ταξί πριν η διοίκηση καθορίσει ελάχιστη τιμή.
Η Freshfields και η Kleiner διαφωνούν επίσης στο ύψος της ελάχιστης τιμής. Η Freshfields βλέπει το κατώτερο όριο για το μεταβλητό μέσο κόστος, ενώ το κατώτατο για το συνολικό κόστος συμπεριλαμβανομένων των εύλογων τόκων. Σύμφωνα με την Kleiner, θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι η εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων έχει πάντα τη δυνατότητα να ζητήσει υψηλότερη τιμή από την ελάχιστη τιμή μεταφοράς, λόγω της έλλειψης ανώτατου ορίου.
Ωστόσο, αμφότερες οι γνωμοδοτήσεις των εμπειρογνωμόνων πάσχουν από το γεγονός ότι μερικές φορές χρησιμοποιούν αποδεικτικά στοιχεία τα οποία, με μια προσεκτικότερη εξέταση, δεν έχουν τη βαρύτητα που τους αποδίδουν οι συντάκτες. Το κατά πόσον δύο προγενέστερες γνωμοδοτήσεις εμπειρογνωμόνων -του καθηγητή Ματίας Κνάουφ για τον κλάδο των ταξί και του δικηγορικού γραφείου Oppenländer για την πλατφόρμα Bolt- είναι σαφέστερες από αυτή την άποψη, θα το δείξει το μέλλον.
