Ο Claudio Giudici γράφει για τις ημέρες της Αθήνας και την μνημονιακή της ταυτότητα
Ήρθε στην Αθήνα για το ευρωπαϊκό συνέδριο και έχει μόνο καλά λόγια για την ελληνική φιλοξενία και τους αθηναίους συναδέλφους του. Ο Claudio Giudici πόσταρε στην σελίδα του στα κοινωνικά δίκτυα το παρακάτω κείμενο. Περιγράφει εικόνες της μνημονιακής Αθήνας με τρόπο πειστικό και μη αμφισβητήσιμο.
Claudio Giudici
«Μόνο ο χρόνος θα το επιβεβαιώσει, αλλά οι Αθηναϊκές μέρες μας λένε ότι το κλίμα μιας ευρωπαϊκής εκπροσώπησης, που είναι όσο πιο συμπεριληπτικό γίνεται, είναι ώριμο.
Τούτου λεχθέντος, θα ήθελα να αναλογιστούμε την ελληνική κατάσταση και την Αθήνα ειδικότερα. Σε αντίθεση με την εξαιρετική φιλοξενία και οργάνωση που προσφέρουν οι Έλληνες Συνάδελφοι και ειδικότερα το Sata, εκείνη η Ελλάδα που η Goldman Sachs χαρακτήρισε «την πιο συγκεκριμένη εκδήλωση της μεγάλης επιτυχίας του ευρώ» αποπνέει μυρωδιές αδιαθεσίας από όλες τις πλευρές.
Οι άνθρωποι φοράνε πολύ φθηνά ρούχα και τα μαγαζιά στο κέντρο πουλάνε πολύ φθηνά πράγματα (πουκάμισα 15 ευρώ, ούτε σε ανοιχτές αγορές δεν βρίσκεις). Υπάρχει μια μυριάδα από άδεια μαγαζιά, και οι καλλιτέχνες γκράφιτι έχουν \”καταλάβει\” κάθε διαθέσιμο τοίχο στην πόλη. Στη Φλωρεντία έχω να δω σύριγγες στο έδαφος από τη δεκαετία του 90, στην Αθήνα βρήκαμε ένα χαλί στον κήπο μπροστά από το συνεδριακό κέντρο που μας φιλοξένησε για το συνέδριο. Δεν φωτίζεται η πόλη, γιατί ο φωτισμός κοστίζει. Σχεδόν κανείς δεν έχει κατοικίδιο σκυλί (είναι σημάδι ότι δεν έχει μείνει πολύς μισθός για να επιβαρυνθούν κι άλλο τα οικογενειακά έξοδα). Ο ταξιτζής που μας συνόδευσε είχε μια σπουδαία πολιτιστική κουλτούρα, αλλά δεν έχει βγει για δείπνο τουλάχιστον πέντε χρόνια. Αυτό είναι ζημιά σε αυτόν και την οικογένειά του, αλλά είναι ζημιά σε ολόκληρο το οικονομικό σύστημα! Γύρω από το ξενοδοχείο μας, στη μέση του κέντρου, σε ακτίνα διακόσιων μέτρων είχαμε τουλάχιστον έξι φαρμακεία (! ). Η μαγεία που παράγει η φιλελεύθερη ιδεολογία, λίγα χρόνια πριν το τελικό χτύπημα που έδωσε η Τρόικα στην Ελλάδα… Τι απέγιναν οι τιμές των φαρμακευτικών προϊόντων, χάρη σε όλον αυτόν τον μυθικό ανταγωνισμό; Ανέβηκαν! Κατανοητό; Ανέβηκαν, δεν κατέβηκαν! Τα μπαρ στο κέντρο της πόλης είναι αρκετά ωραία, αλλά τα περισσότερα είναι άδεια. Σε καλό εστιατόριο τα εμφιαλωμένα κρασιά κυμαίνονται από 10€ έως 28€ και τα δεύτερα κρασιά γύρω στα 15€. Λίγο πιο ακριβά τα καύσιμα από εδώ (γύρω στα 2€ αλλά δεν ξέρω αν επωφελείται από κρατικό φόρο). Τα ενοίκια είναι τα μισά σε σχέση με Φλωρεντία, Ρώμη και Μιλάνο. Οι μισθοί μπορούν να ξεκινήσουν από 500€ με μέσο όρο 900€ . Όπως πάντα, λοιπόν, το κόστος των ταξί ακολουθεί το κόστος ζωής. Τα ταξί στην Αθήνα είναι περίπου δεκατέσσερις χιλιάδες (μόνο η Μαδρίτη έχει περισσότερα στην ΕΕ). Αρκετοί από αυτούς, αλλά όχι η πλειοψηφία, συνεργάζονται με Uber και Freenow που αντίστοιχα χρεώνουν προμήθεια 8% και 13% (στοιχεία αναφοράς από Αθηναίους οδηγούς ταξί). Οπότε μοιάζουν πολύ με την Ιταλία. Πολλοί εργάζονται χωρίς ραδιοταξί, υποθέτω, λόγω μιας εγγενούς αδυναμίας της οικονομικής οργάνωσης που έχουν δώσει στον εαυτό τους. Το ταξίμετρο ξεκινά από 1,80€ (ήταν 1,20€ μέχρι τον περασμένο Ιούνιο) και η αναμονή 15€ (10€ μέχρι τον περασμένο Ιούνιο).
Προφανώς, για όλους τους παρευρισκόμενους στο συνέδριο, Uber, Freenow και Bolt αποτελούν υπαρξιακή απειλή για το σύστημα ταξί και οι οδηγοί ταξί που συνεργάζονται μαζί τους είναι αυτοί που σκάβουν τον τάφο για όλους τους Ευρωπαίους οδηγούς ταξί, επιτρέποντας ουσιαστικά στις πολυεθνικές να ριζώσουν, συνηθίζοντας τον χρήστη να τις χρησιμοποιεί.
Γνωρίζουν ότι μόλις αυτές οι πολυεθνικές κατακτήσουν την αγορά (χαρτοφυλάκιο πελατών), θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο τις απαιτούμενες προμήθειες, αλλά κυρίως θα ζητήσουν από τη δημόσια ρυθμιστική αρχή να καταργήσει τους νόμους που προστατεύουν τη δημόσια υπηρεσία, αυξάνοντας αδιακρίτως τον αριθμό των αδειών, μετασχηματίζοντας ταξί και ncc (Phv στην Ευρώπη, ενοικιαζόμενο με οδηγό) στο ίδιο πράγμα.
Ο υψηλός αριθμός ταξί στην Ελλάδα (η μισή χώρα βρίσκεται στην Αθήνα), μπορεί να εξηγηθεί και από τον χαμηλό αριθμό ιδιόκτητων αυτοκινήτων (χειρότερα, μόνο Ουγγαρία, Λετονία και Ρουμανία). Η Ιταλία, αντίθετα, διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό ιδιόκτητων αυτοκινήτων στην Ευρώπη (μετά το Λουξεμβούργο) και αυτό είναι ένδειξη πρόνοιας που προφανώς διαλύει τη ζήτηση ταξί.
Στο σχολικό σύστημα δεν υπάρχει διδασκαλία Ελλήνων φιλοσόφων (δεν είμαι σίγουρος αν έχει αφαιρεθεί τις τελευταίες δεκαετίες ή αν δεν έχει γίνει ποτέ) και πρόκειται για σοβαρή βλάβη στη διαμόρφωση ισχυρής προσωπικής και εθνικής ταυτότητας.
Μετά την Τρόικα, η Ελλάδα είναι η ευρωπαϊκή χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό μετανάστευσης, βρεφικής θνησιμότητας και χαμηλότερο μέσο όρο ζωής. Όπως αναγνωρίστηκε με γλυκαντικούς τόνους από ανεξάρτητη έκθεση του 2020 που ετοίμασε ο Αλμούνια για να σωθεί το ευρώ «η χώρα και οι πολίτες της έχουν υποστεί τις συνέπειες οκτώ ετών σκληρής οικονομικής λιτότητας».
