Η κατοχή μιας άδειας ταξί μπορεί να αποδειχθεί επικερδής επένδυση μετά την έλευση των ρομπο-ταξί
Καθώς ο κλάδος των ταξί βαδίζει προς μια νέα εποχή αυτοματοποίησης, αυξάνονται οι εικασίες σχετικά με τη μελλοντική αξία των παραδοσιακών αδειών ταξί. Η άδεια ταξί του Λονδίνου δεν έχει επί του παρόντος καμία χρηματική αξία για τον κάτοχό της. Αν όμως τα πλήρως αυτοματοποιημένα ταξί κυριαρχήσουν στο εμπόριο τα επόμενα χρόνια, θα μπορούσε να ξεπεράσει σε αξία τις εμβληματικές άδειες ταξί της Νέας Υόρκης;
Για να λειτουργήσουν ένα ταξί με άδεια στο Λονδίνο, οι οδηγοί πρέπει να κερδίσουν το πράσινο σήμα τους περνώντας επιτυχώς το τεστ της «Γνώσης». Αυτό προϋποθέτει την απομνημόνευση χιλιάδων διαδρομών και ορόσημων σε όλη την πρωτεύουσα και απαιτεί χρόνια για να επιτευχθεί. Οι υποψήφιοι υποβάλλονται σε μια σειρά εξετάσεων, αποδεικνύοντας ότι μπορούν να περιηγηθούν αποτελεσματικά στον λαβύρινθο των δρόμων της βρετανικής πρωτεύουσας. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της εκπαίδευσης, τους απονέμεται άδεια οδήγησης μαύρου ταξί, που τους εντάσσει αυτόματα σε μια ελίτ ομάδα οδηγών.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το σύστημα της Νέας Υόρκης είναι εντελώς διαφορετικό. Το δικαίωμα εκμετάλλευσης ενός κίτρινου ταξί συνδέεται με ένα σήμα, το οποίο ιστορικά αγοράζεται και πωλείται στην ελεύθερη αγορά. Αυτές οι άδειες ήταν κάποτε εξαιρετικά πολύτιμες, με μέγιστη τιμή πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Ωστόσο, με την άνοδο των πλατφορμών κινητικότητας όπως η Uber και η Lyft, η ζήτηση για άδειες ταξί μειώθηκε απότομα και η αξία τους κατέρρευσε.
Με τα πλήρως αυτόνομα οχήματα στον ορίζοντα, τα οποία είναι ακόμη δεκαετίες μακριά, ο κλάδος των ταξί θα μπορούσε να αντιμετωπίσει άλλη μια σημαντική πρόκληση. Τα ρομποταξί, όταν λειτουργήσουν πλήρως, θα μπορούσαν να καταστήσουν την παραδοσιακή οδήγηση περιττή. Καθώς συμβαίνει αυτή η αλλαγή, οι Αρχές ενδέχεται να περιορίσουν τον αριθμό των αδειών αυτόνομων ταξί για να ελέγξουν τη συμφόρηση και να αποτρέψουν την υπερπροσφορά οχημάτων στους δρόμους. Μια ανεξέλεγκτη αύξηση των ρομπο-ταξί δεν θα οδηγούσε μόνο σε συμφόρηση, αλλά θα αύξανε επίσης τη ζήτηση για υποδομές στάθμευσης και συντήρησης οχημάτων.
Σε αυτή τη νέα εποχή, οι οδηγοί μπορούν να διατηρήσουν ακόμη το δικαίωμα ανανέωσης της άδειας ταξί, αλλά αυτή τη φορά να το εκμεταλλεύονται χωρίς να βρίσκονται οι ίδιοι στη θέση του οδηγού. Αυτό θα τους επέτρεπε ουσιαστικά να διευθύνουν μια υπηρεσία αυτοκινούμενων ταξί. Η αξία αυτών των αδειών θα συνδέεται πιθανότατα με τα πιθανά κέρδη ενός πλήρως λειτουργικού αυτόνομου ταξί, το οποίο θα μπορεί να εργάζεται 24 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα. Ορισμένοι οδηγοί θα μπορούσαν να επιλέξουν να διατηρήσουν τις άδειές τους, αποκομίζοντας παθητικό εισόδημα από τον αυτόνομο στόλο τους. Άλλοι, οι Νεοϋορκέζοι οδηγοί ταξί για παράδειγμα, μπορεί να επιλέξουν να πουλήσουν την άδεια άμεσα.
Αν και τα πλήρως αυτόνομα οχήματα απέχουν ακόμη από το να κατακλύσουν τους δρόμους, υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για την πιθανή αξία των αδειών ταξί στο μέλλον και για το πώς θα γίνει η μετάβαση από το σημερινό καθεστώς αδειοδότησης. Για όσους σκέφτονται να εγκαταλείψουν τον κλάδο, η διατήρηση μιας άδειας θα μπορούσε να είναι μια επικερδής επένδυση. Αν και είναι δύσκολο να προβλεφθεί πότε ή πώς θα γίνει η αλλαγή, η διατήρηση μιας άδειας ταξί θα μπορούσε να αποδειχθεί μια έξυπνη μακροπρόθεσμη οικονομική απόφαση.
