Υρώ Μανέ: Το ταξί μπορεί να παράγει Πολιτισμό

Συνέντευξη στον Άγι Νικολάκη

Μέσα στα χρόνια ο κλάδος του ταξί έχει εξελιχθεί. Αυτό συνέβη και συμβαίνει χάρη στους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από το τιμόνι, θεωρεί η ηθοποιός Υρώ Μανέ. Η θεατρική «Ρένα» και πρωταγωνίστρια της σειράς «Η Φαμίλια» (ΑΝΤ1),  μοιράστηκε περιστατικά- ανθρώπινες στιγμές- που βίωσε χρησιμοποιώντας ταξί σε μετακινήσεις της.

Συμμερίζεται τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες αυτοκινητιστές, ιδιοκτήτες ταξί, αφού η κατάσταση στην οποία βρίσκονται έχει έντονα τα κοινά χαρακτηριστικά με εκείνα του κλάδου των ανθρώπων του Πολιτισμού και  θεωρεί ότι το Ταξί μπορεί και να παράγει Πολιτισμό.

Τί σας έρχεται στο μυαλό στο άκουσμα της λέξης «Ταξί»;

«Εκείνο που θυμάμαι έντονα, από την εποχή που προβαλλόταν η σειρά «Εγκλήματα», ήταν το γεγονός ότι όσες φορές χρειάστηκε να μετακινηθώ με ταξί, ο εκάστοτε οδηγός με αναγνώριζε και άκουγα αρκετά συχνά την ατάκα «βρε καλώς την Φλώρα. Πού τον άφησες  το χασάπακλα». Τότε- και πέραν των ποσοστών τηλεθέασης- άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο μεγάλη απήχηση είχε εκείνο το σίριαλ».

Πιο πρόσφατα- προ κορωναϊού, εννοείται- κάλεσε ταξί γιατί ήθελε να πάει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, όπου  παιζόταν η «Ρένα», έργο βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ και πρωταγωνιστούσε η ίδια.

«Μπαίνω στο ταξί, λέω «στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρακαλώ» στον οδηγό κι αρχίζει η συζήτηση. «Α, πάτε στη «Ρένα»» μου κάνει, χωρίς να με έχει αναγνωρίσει καθώς, χειμώνα καιρό, φορούσα σκούφο, γυαλιά, κασκόλ γύρω από το λαιμό. «Ωραία παράσταση. Πήγα για χατίρι της γυναίκας μου, εγώ δεν ήθελα, αλλά τί παράσταση ήταν αυτή; Τί ωραία που έπαιζε η Μανέ κι έκανε τη Ρένα; Εσείς, πάτε να δείτε την παράσταση», με ρώτησε. «Ε, πάω να παίξω τη Ρένα», του κάνω. Τον βλέπω να σαστίζει. Γυρίζει λοξά,  «για βγάλτε τα γυαλιά σας», μού λέει  και μένει με ανοιχτό το στόμα. Είπαμε πολλά για το έργο, το θέατρο. Στο μεταξύ είχαμε φτάσει. Βγάζω να πληρώσω. «Δεν υπάρχει περίπτωση. Σας το χρωστάω. Είχα περάσει υπέροχα εκείνο το βράδυ. Αφήστε που αν το πω στη γυναίκα μου θα με σκοτώσει»», διηγείται η Μανέ.

Η ηθοποιός στο πέρασμα των χρόνων έχει παρατηρήσει πως ο κλάδος του ταξί, δια των ανθρώπων που βρίσκονται στη θέση του οδηγού, έχει εξελιχθεί. «Βρέθηκαν πίσω από το τιμόνι πτυχιούχοι καθώς  δεν έβρισκαν δουλειά στο γνωστικό πεδίο τους και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.  Είναι κάτι το οποίο έχω προσέξει από καιρό.  Ότι δηλαδή, βιοπορίζονται ως οδηγοί ταξί,  άνθρωποι σπουδαγμένοι, καλλιεργημένοι, με συγκροτημένη σκέψη και λόγο», τονίζει.

Η συζήτηση αναπόφευκτα «πέρασε» και στην πανδημία. Αν και διαφορετικοί οι κλάδοι του Πολιτισμού και του Ταξί εξαιτίας των συνθηκών η Υρώ Μανέ εντοπίζει κοινά χαρακτηριστικά. Και εξηγεί: «Οτιδήποτε έχει να κάνει με τον κόσμο, την κοινωνία έχει πληγεί μέσα στην πανδημία. Όπως και εμείς οι άνθρωποι του Πολιτισμού έτσι και ο κλάδος του ταξί έχει πληγεί βαθιά, εφόσον ο κόσμος έχει κλειστεί στα σπίτια του. Και εξ όσων γνωρίζω, όπως και οι καλλιτέχνες, έτσι και οι ταξιτζήδες δεν έχουν τη στήριξη της Πολιτείας.. Ελπίζω η πανδημία να πάρει τον κατήφορο. Διότι μέχρι τώρα εμείς βρισκόμαστε σε κατήφορο.

Το θέατρο σε ποιο σημείο του κατήφορου βρίσκεται;

Στο τέλος του. Δεν πάει πιο κάτω. Νομίζω ότι ο κλάδος του Πολιτισμού θα είναι ο τελευταίος που θα ανοίξει. Δεν τον θεωρούν απαραίτητο. Αν δεν υπήρχε  η μυθοπλασία στην τηλεόραση, και κάποιοι τυχεροί να εργαζόμαστε, φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν ο κόσμος δεν είχε επιλογή, μια διέξοδο. Τί θα γινόταν αν δεν υπήρχαν οι σειρές να λειτουργούν κάπως σαν βάλσαμο στην ψυχή του ανθρώπου που ζει με το φόβο του θανάτου.

Το ταξί θα μπορούσε να είναι ένα εποχούμενο δοχείο Πολιτισμού; Οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά;

Φυσικά. Μού έχει τύχει  οδηγός που ήταν λάτρης της κλασικής μουσικής. Θα ήταν επίσης ωραίο ο επιβάτης στη διάρκεια μιας διαδρομής να μπορεί να επιλέγει να ακούσει κάτι συγκεκριμένο από το ηχοσύστημα. Μια θεατρική παραγωγή ειδικά για το Ταξί. Και μια και το ‘φερε η κουβέντα έχω συγκεκριμένη ιδέα και πρόταση: Θέατρο για ταξί. Δεν μπορώ να πω περισσότερα. Την επόμενη φορά»