Πώς είναι η ζωή των οδηγών ταξί μετά την άρση των απαγορευτικών μέτρων
Η βιομηχανία ταξί παγκοσμίως, όπως και πολλές άλλες μορφές μεταφοράς, έφτασε σχεδόν σε ακινησία με την εισαγωγή μέτρων περιορισμού λόγω COVID-19. Η απαγόρευση δημόσιων εκδηλώσεων και το κλείσιμο εστιατορίων, μπαρ, χώρων διασκέδασης ή μη απαραίτητων καταστημάτων, καθώς και ο φόβος της μόλυνσης, κράτησαν τους ανθρώπους εκτός ταξί, με αποτέλεσμα οι φορείς εκμετάλλευσης να αντιμετωπίζουν μειώσεις εσόδων έως και 90%.
Αν και σταδιακά καταργούνται τα μέτρα περιορισμού, οι οδηγοί ταξί συνεχίζουν να έχουν χαμηλή δραστηριότητα. Ορισμένοι οδηγοί εξακολουθούν να εξυπηρετούν μόνο λίγους πελάτες κάθε μέρα.
«Στη Βιέννη, τα εστιατόρια άνοιξαν ξανά στις 15 Μαΐου και αυτό μας έφερε επιβάτες. Ωστόσο, δεν ήταν όπως πριν από την κρίση, έχω πολύ λιγότερους επιβάτες », λέει ο Christian Krause ο οποίος είναι 24χρονος οδηγός ταξί στην αυστριακή πρωτεύουσα.
Η αύξηση της δραστηριότητας παραμένει εξαιρετικά αργή και σε άλλες πόλεις. «Το πιο δύσκολο είναι να μην ξέρεις πού να ψάξεις για δουλειά», λέει ο Michael Atkinson, οδηγός ταξί με έδρα το Λονδίνο. «Μερικές φορές, περιμένω τρεις έως τέσσερις ώρες, γιατί μουσεία, ξενοδοχεία και πολυκαταστήματα δεν λειτουργούν όπως πριν».
Η επιβράδυνση αντιμετωπίστηκε από ορισμένες χώρες, με την Αυστρία, για παράδειγμα, να βοηθά οικονομικά τους επαγγελματίες αυτοκινητιστές ταξί . «Έλαβα 1.000 ευρώ ως μέρος του πρώτου γύρου βοήθειας, αλλά περιμένω, όπως πολλοί από τους συναδέλφους μου, να ακούσω για τον δεύτερο γύρο», λέει ο Christian. «Χωρίς αποθεματικά, δεν μπορείς να επιβιώσεις».
Άλλα μέτρα, όπως εκείνα που σχετίζονται με την υγεία και την ασφάλεια, καθυστέρησαν να αναπτυχθούν από τις αρχές. Ωστόσο, πολλοί φορείς εκμετάλλευσης ανέλαβαν τις δικές τους πρωτοβουλίες για να προστατεύσουν τον εαυτό τους και τους πελάτες τους. «Οι οδηγοί φορούσαν μάσκα δύο εβδομάδες πριν η κυβέρνηση εισήγαγε απαιτήσεις για τις δημόσιες συγκοινωνίες. Έχω επίσης πάντα μερικές καθαρές μάσκες προσώπου μαζί μου, σε περίπτωση που οι πελάτες έχουν ξεχάσει τη δική τους. Επιπλέον, έχω ένα διαχωριστικό στο αυτοκίνητό μου, χωρίζοντας το πίσω κάθισμα από το μπροστινό μέρος. Η ασφάλεια είναι σημαντική, για εμάς τους οδηγούς και τους πελάτες », λέει ο Christian.
Παρά την έλλειψη κατάλληλης οικονομικής υποστήριξης και ρυθμιστικής ανταπόκρισης, οι οδηγοί ταξί συνέχισαν να κάνουν τη δουλειά τους, εκθέτοντας τον εαυτό τους σε κίνδυνο. Ως εργαζόμενοι πρώτης γραμμής και μέρος του συστήματος δημόσιων μεταφορών, θα πρέπει να λαμβάνουν οικονομική ανακούφιση για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της πανδημίας και να παραμείνουν ασφαλείς καθώς συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους.
